Goed antecedentenonderzoek hoeft niet duur en tijdrovend te zijn. Vijf tips voor Geert Wilders.

Pijnlijke dagen voor de kersverse Kamerleden van de Partij voor de Vrijheid (PVV) afgelopen week. Kamerlid Eric Lucassen werd ontmanteld als ontuchtpleger, en bleek niet vies te zijn geweest van intimidatie in een Haarlemse woonwijk.

Ook PVV- Kamerlid James Sharpe kwam onder vuur te liggen. Het telecombedrijf in Hongarije waarvan dit Tweede-Kamerlid directeur was, is twee keer veroordeeld voor het oplichten van klanten en oneerlijke zakenpraktijken. Bovendien sloeg Sharpe in zijn tijd als topatleet tienkamper Robert de Wit in het gezicht met een spike.

Onderzoek duur?

Geert Wilders is niet de enige baas die faalt in degelijk antecedentenonderzoek. Nederlandse werkgevers screenen hun sollicitanten vaak niet uitvoerig. Zo verzuimt ruim de meerderheid van de werkgevers referenties na te gaan, of cv’s te checken op onwaarheden, blijkt uit onderzoek.

Werkgevers vinden antecedentenonderzoek vaak duur én tijdrovend. Maar dat is onzin, stelt Aad Schalke, directeur van Schalke & Partners. Dit particuliere recherchebureau onderzoekt allerlei vormen van bedrijfsfraude, én trekt sollicitanten voor belangrijke functies na. “Deze problemen kosten Wilders meer geld dan als hij degelijk antecedentenonderzoek had laten uitvoeren. Ons bedrijf kan bovendien binnen enkele dagen een sollicitant zorgvuldig screenen, het hoeft dus niet veel tijd te kosten.”

Schalke’s bedrijf rekent - afhankelijk van de casus - gemiddeld 3.000 euro voor degelijk antecedentenonderzoek, waarbij cv’s worden gecheckt, databestanden aan elkaar worden gekoppeld en mensen uit de leefomgeving worden gebeld. Voor de werkgevers die dat geld niet hebben, heeft de
oud-politieman vijf gouden én goedkope tips, om sollicitanten als Lucassen en Sharpe met succes door te lichten.

1. Vraag je sollicitant toestemming zijn verleden te onderzoeken

Bij wet is het verplicht dat de werknemer toestemming geeft voor antecedentenonderzoek. Maar ook al ben je geen uitgebreid onderzoek van plan, toch is het verstandig een verzoek neer te leggen bij de sollicitant. De reactie is een indicatie van betrouwbaarheid. Als hij of zij niet wil dat de werkgever documenten opvraagt of gesprekken met derden aangaat, kan dat aanleiding zijn tot extra argwaan.

2. Vraag een Verklaring omtrent Gedrag (VOG)

Alleen de sollicitant zélf kan een ‘bewijs van goed gedrag’, zoals de VOG in de volksmond wordt genoemd, aanvragen bij zijn gemeente. Kosten: 30 euro.

Let wel op: Als de sollicitant een VOG krijgt, wil dat nog niet zeggen dat de sollicitant nooit is veroordeeld. Bij een strafblad maakt de overheid namelijk een afweging: hoe zwaar weegt de veroordeling met betrekking tot de functie waarvoor de VOG is aangevraagd. Op die manier kan een
witteboordencrimineel bejaardenverzorger worden, en een ontuchtpleger systeembeheerder.

3. Check andere werkgevers

Aad Schalke: "Het is vooral interessant om te vragen naar referenties van werkgevers die de sollicitant zelf niet heeft opgegeven." Bij opgegeven referenties is het altijd goed om ook met andere mensen binnen dat bedrijf te praten, overigens altijd met toestemming van de sollicitant.

4. Doe onderzoek in het Handelsregister en het Kadaster

Een makkelijke én goedkope manier om te zien of een sollicitant een bedrijf heeft en dus mogelijk conflicterende belangen heeft. Ook kun je via het Handelsregister en het Kadaster een idee krijgen van iemands financiële positie.

5. Besteed het onderzoek op goedkope manier uit

Aad Schalke: "Als je als bedrijf geen budget hebt voor een uitgebreide screening zoals wij die doen, dan kun je een check laten verrichten door achtergrondonderzoek.nl. Dit is een online dienst, die behoorlijk wat gegevens weet op te vissen voor vijf tientjes."

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl